Ada sebuah kisah anak yang derhaka terhadap ibunya. Dia derhaka kepada insan tua itu. Dia lupa pengorbanan wanita itu..Waktu dewasanya dihabiskan dengan berfoya-foya bersama rakan-rakannya..Termaktunlah pada satu malam.Dalam keadaan yang memabukkan dia memandu kereta pulang ke rumah..Semasa di selekoh,dia terbabas lalu kereta waja yang dipandunya terlanggar sebatang pokok yang besar..Berita kematiannya telah sampai ke pengetahuan ahli keluarganya..Ibunya..seorang ibu tunggal..tidak sekali menangis mahupun bersedih meratapi kematian anak tunggalnya itu...Anak itu..anak derhaka itu..merana rohnya..rontaan suaranya tidak didengari wanita itu...
IBU
Ibu..
aku anak mu ibu,
anak yang kamu belai,
anak yang kamu tatang
suatu ketika dahulu..
Ibu..
inilah aku ibu,
kau tidak mengenaliku ibu?
aku lah darah dagingmu ibu..
aku ibu..aku!!
kau tidak mngenaliku ibu?
mungkin kerana aku berbeza ibu,
aku berbeza..
berbeza sama sekali ibu..
aku bukan anak mu seperti dahulu,
anak mu kini berubah ibu..
masih tidak mengenaliku ibu?
aku lah bayi yang kau susukan ibu..
ibu!!
kemaafan aku pinta ibu,
aku derhaka ibu,
aku hanyut ibu!!
ibu..
tolong aku ibu,
aku kesal ibu,
aku menyesal!
masih tidak mengenaliku ibu?
aku lah kanak-kanak,
yang sentiasa buat kau tersenyum,
suatu ketika dahulu ibu,
aku rindu ibu,
aku rindu saat itu,
aku butuh kenangan silam manis bersama ibu..
ibu..
hanya satu ku pinta ibu,
hasratku agar kau
doakan ku ibu..
aku mohon ibu..
ibu..
tidakkah kau dengar jeritan ku
tubuh kaku ku
kesejukan..
ibu tolong maafkan daku...
nukilan:eyQa ruffey
0 comments:
Post a Comment